Κατηγορίες
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ

Ο Θαλής ο Μιλήσιος(635-550πχχ), με τους συντοπίτες του Αναξίμανδρο(611-546πχ) και Αναξιμένη(585-528πχ) και τον Ηράκλειτο τον Εφέσιο(554-484πχ), αποτελούν την Ιωνική Σχολή φυσικής φιλοσοφίας, που συνέλαβε και εξέφρασε το πρώτο φιλοσοφικό ερώτημα της απαρχής των πάντων.

Όπως λέει ο Νίτσε «ο Θαλής διείδε την ενότητα του Όντος και θέλοντας να την εκφράσει, μίλησε για το νερό». Η φράση αυτή συνοψίζει με θαυμαστό τρόπο το δημιουργικό κίνημα του Μιλήσιου, που επινοεί την αρχή των πάντων και την εκφράζει με μια αναλογία, με ένα στοιχείο της φύσης, χωρίς μύθους και αλληγορίες. Η Ομηρική και πρωτομορφική Ορφική παράδοση, για τη δημιουργία του κόσμου και τη θέση του ανθρώπου σ’ αυτόν, επηρέασε το Θαλή: τον ενέπνευσε ο πατέρας ‘ωραιοκύματος ΄ Ωκεανός και η μητέρα Τηθύς(το σπέρμα που γεννά και τελικά γονιμοποιεί, είναι σε υγρή μορφή και παράλληλα το μητρικό-αμνιακό υγρό, είναι το υγρό περιβάλλον που αναπτύσσεται η ζωή). Το νερό ήταν η αρχική ουσία από την οποία εκπορεύτηκαν όλες οι άλλες παραλλαγές των όντων. Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι τόσο παράλογος όσο φαίνεται, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Η τροφή όλων των όντων είναι υγρή, η θερμότητα δημιουργείται από το νερό και συντηρείται από αυτό, το νερό είναι το βασικό συστατικό κάθε υγρού στοιχείου (Μετά τα Φυσικά Α 3, 983 b 22).
Το πιο σημαντικό του ισχυρισμού όμως είναι ότι περιέχει, έστω και σπερματικά, την μεγάλη πανανθρώπινη ιδέα ότι όλα είναι ένα, ότι όλα έχουν μια κοινή αφετηρία. Ο Νίτσε μίλησε για μια γιγαντιαία γενίκευση: «ο Θαλής ήταν ο ο πρώτος που αντιλήφθηκε την ενότητα του «είναι». Συνάμα ο Θαλής φαίνεται, από ένα κρίσιμο απόσπασμα του Σιμπλίκιου, να θεωρεί την φύση του ύδατος, άπειρη.

Ο Θαλής εισήγαγε τις λέξεις ΄ψυχή΄ και ΄φύση΄ στη φιλοσοφία: «απεφήνατο πρώτος την ψυχήν, φύσιν αεικίνητον και αυτοκίνητον». Ακόμα και η πέτρα της Μαγνησίας (μαγνήτης) και το ήλεκτρον, έχουν ψυχή «φασὶν αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου», όπως επίσης πιστεύει ότι «τον κόσμον έναν και έμψυχον και δαιμόνων πλήρη», αλλά και ότι «το θείον εστί μήτε αρχή έχον, μήτε τελευτήν».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *